گیاهان دارویی و خواص آنها

در گذشته، قبل از ظهور پزشکی مدرن، اغلب داروها از مواد گیاهی و عطری ساخته می‌شدند. برای ساخت داروها، از گیاهان مختلف استفاده می‌شد که در روش‌های مختلفی شناخته شده‌اند، که امروزه به آن‌ها داروهای عطاری گفته می‌شود.

تاریخچه داروهای عطاری بیشتر در ادویه‌های سنتی و به عنوان درمان‌های قدیمی که برای درمان بیماری‌های مختلف، از جمله سردرد، درد مفاصل، اضطراب، ادرار غلیظ، عفونت‌های قارچی، عفونت‌های باکتریایی و … استفاده می‌شدند قرار دارد. این داروها و ادویه‌ها در تمدن‌های بسیار قدیمی مثل چین، مصر، پرشین، یونان و هندوستان به صورت گسترده‌ای استفاده می‌شدند.

به عنوان مثال، در دوران سلسله هان در چین، از گیاهانی مانند زردچوبه، زنجبیل، نعناع، بادرنجبویه، خارشتر، کدو برزیلی، ریحان و شبه استفاده می‌شد. این گیاهان که در چین به نام‌های ترادیشنال مادیسن وی (Traditional Medicine) شناخته می‌شوند، ترکیبی از دارو و غذای پیشینیان چینی هستند.

در ادویه‌های سنتی هندوستان نیز، گیاهان مختلفی مانند بخارا، بابونه، فلفل، دارچین، زنجبیل، انار، کشمش و … به عنوان درمان‌های سنتی برای مشکلات گوناگون سلامت استفاده می‌شدند.

در اروپا نیز از گیاهان سنتی برای درمان‌های مختلف استفاده می‌شد. برای مثال، گیاه آویشن به عنوان درمانی برای بیماری‌های تنفسی، اعتیاد به الکل، افسردگی، سردرد و نفخ کاربرد داشت.

در ایران نیز از داروهای عطاری به عنوان درمان‌های سنتی در چندین قرن گذشته استفاده می‌شود. یونجه، آلوئه ورا، آویشن، زنجبیل، بابونه، نعناع و زرشک در بسیاری از حمام‌ها و کلینیک‌های طب سنتی در ایران استفاده می‌شوند.

به طور کلی، داروهای عطاری به عنوان درمان‌های قدیمی، همچنان انتخابی محبوب و مناسب برای درمان مشکلات سلامتی مانند بیماری‌های گوناگون و همچنین برای افزایش سلامت جسمی و روحی محسوب می‌شوند.

گیاهان دارویی از مهم‌ترین منابع طبیعی درمانی هستند که از قدیم توسط بشر مورد استفاده قرار گرفته‌اند. این گیاهان به دلیل دارا بودن اثرات دارویی و تأثیرات بی‌نظیر آن ها بر بدن به کار می‌روند.

گیاهان دارویی بسیاری وجود دارند که در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این گیاهان دارای ویژگی‌های مختلفی هستند، از جمله خواص دارویی و درمانی ، طعم و بو منحصر بفرد، ارزش غذایی بالا و …

با توجه به این تنوع می‌توان گیاهان دارویی را به دسته‌بندی‌های مختلفی تقسیم کرد:

1- گیاهان دارویی بومی: گیاهان دارویی بومی تنها در نواحی خاصی رشد میکنند. این گیاهان برای استفاده در درمان های محلی مناسب هستند.

2- گیاهان دارویی کشت شده: بسیاری از گیاهان دارویی به دلیل قابلیت کشت، برای تولید دارو و استفاده در صنایع غذایی مناسب هستند.

3- گیاهان دارویی خارجی: بعضی از گیاهان دارویی در کشورهای دیگر کشت شده و وارد شده‌اند. این گیاهان دارای خواص دارویی و غذایی بسیاری هستند.

4- گیاهان دارویی اقیانوسیه: برخی از گیاهان دارویی مخصوص در اقیانوسیه وجود دارند که درمان‌های بسیاری را نیز فراهم می‌کنند.

5- گیاهان دارویی گلدار: گیاهان دارویی گلدار از جمله رز، بابونه، کاکوتی، لاوندر و دیگر محصولات دارای خواص سرشاری هستند.

6- گیاهان دارویی ترشحی: گیاهان دارویی که بخاراتی و ترشحی دارند، برای تسکین التهاب‌ ، درد و آرام‌بخشی مؤثر هستند. به عنوان مثال نعناع، رازیانه، بادنجانی و مریم گلی از این دسته گیاهان هستند.

7- گیاهان دارویی تلخ:  گیاهان دارویی تلخ مهم، ضد عفونت، تقویت کننده سیستم ایمنی و ضد التهاب هستند. گلهای وحشی، بابونه تلخ و آویشن از جمله این گیاهان هستند.

8- گیاهان دارویی سمی: بسیاری از گیاهان دارویی سمی، اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرند، موجب درمان‌های مؤثر می شوند. این گیاهان شامل زعفران، گیاه بهتری، گیاه باباچین، گیاه تاغ و دفع سموم هستند.

بنابراین، گیاهان دارویی به دلیل تنوع زیادی که دارند، می‌توانند در درمان‌های بسیاری مؤثر باشند. به همین دلیل است که استفاده از گیاهان دارویی به عنوان درمان طبیعی در بسیاری از کشورها که ماده مورد نیاز را در دسترس دارند، رواج دارد.

در ادامه به بررسی برخی از مهم‌ترین گیاهان دارویی و خواص آن‌ها پرداخته‌ایم:

1- زنجبیل: این گیاه دارای اثرات ضدالتهابی، خلط‌آور، ضدعفونی کننده و ضد تشنج است. زنجبیل بهترین راه درمان مشکلات معده و روده و نیز التهاب مفاصل است.

2- رازیانه: رازیانه به عنوان یک داروی طبیعی دارای خصوصیات ضدعفونی کننده، بهبوددهنده حافظه و دفع آنتی‌اکسیدانی است. این گیاه حاوی ترکیباتی از جمله ایزوفلاوون و آنتی‌اکسیدان هستند.

3- چای سبز: میزان بالایی از ترکیبات ضد سرطان، خصوصاً کاروتینوئیدها و فلاونوئیدها، در چای سبز وجود دارد. این گیاه دارای خواص ضدعفونی کننده، ضدالتهابی، ضداکسیدانی و ضدکم خونی است.

4- آلوئه‌ورا: آلوئه ورا دارای اثرات ضد التهاب و ضدعفونی کننده است. این گیاه قابلیت جذب آب در پوست را افزایش می‌دهد و درمان کاملی برای کبودی، بیماری‌های پوستی و زخم‌زده شدن‌هاست.

5- خارشتر: خارشتر دارای اثرات ضد التهابی و ضدعفونی کننده است. این گیاه به عنوان درمان بیماری‌های صفراوی، بافت غیرسلولی و تسکین درد‌های عصبی به کار می‌رود.

6- آویشن: آویشن به عنوان یکی از گياهان دارويي داراي خواص ضدعفوني‌كننده و آرام بخش است. این گیاه به دلیل داشتن ترکیباتی از جمله آنتی‌اکسیدان‌ها، اسیدهای چرب و فلاونوئیدها به عنوان یک درمان برای مشکلات صفراوی و بیماری‌های پوستی کاربرد دارد.

7- آووکادو: آووکادو دارای خواص ضد التهابی، ضداکسیدانی و ضدعفونی کننده است. این گیاه باعث افزایش میزان سلول‌های سالم و بهبود سلامت پوست می‌شود.

8- پونه: پونه برای درمان اختلالات دستگاه گوارشی، سرفه و سرماخوردگی، التهاب دهان و دندان و آرام‌بخشی و خلط‌آوری استفاده می‌شود. این گیاه دارای خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی است.

در نهایت، گیاهان دارویی سرشار از ویتامین‌ها و مواد مغذی هستند و می‌توانند به عنوان یک درمان طبیعی برای بسیاری از مشکلات استفاده شوند. با این حال، همیشه قبل از استفاده از هر گیاه دارویی‌ای، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. برای اطلاعات بیشتر با Sepehrbar Sahand Co در ارتباط باشید. همچنین مقاله هایی درمورد ارسال گل به کشور های همسایه، صادرات زعفران و… وجود دارد که می توانید از سایت ما مطالعه کنید.